NitroShare, intercambia información con facilidade nunha rede local. A fondo

NitroShare é unha aplicación que simplifica ao máximo o intercambio de arquivos nunha rede local, unha das tarefas máis cotidians neste escenario. Facilidade que cobra relevancia cando na rede hai máquinas con GNU/Linux e Windows coexistindo. NitroShare é un software que está iniciando sua andaina. A versión actual é a 0.2, anque é suficentemente estable para ser utilizada, con algunha que outra “pega” que logo os comentaréi. NitroShare soporta arrastrar e soltar, envío de cartafois completos, compresión de arquivos, e integración con Nautilus. O esceario da proba Para a proba do producto utilicei unha máquina de escritorio con Windows 7 Home Premium 32 bitse un portátil con Ubuntu 12.04 LTS Precise Pangolín. O portátil está conectado á rede local vía WiFi. Unha configuración de rede que pode ser habitual nun fogar. En Windows tuven que configurar o firewall para otorgar permisos a NitroShare i en Ubuntu nada en especial, si bien o cartafol destino “intercambio” estaba previamente configurada para intercambio de ficheros (lectura/escritura), mediante Samba. Posteriormente probin a enviar directamente ao escritorio de Ubuntu varios ficheiros (configuración por defecto que restauréi) e o resultado foi satisfactorio igualmente. O motivo de ter configurado primeiro a carpeta destino fora da opción por defecto, foi a consecuencia dos problemas que tuven para enviar arquivos de Windows a Ubuntu, anque a razón do problema non era un tema de permisos, sinon de nomes dos ficheiros. Logo volvo sobre este tema. Instalación de NitroShare NitroShare es una aplicación escrita en C++ de código abierto (GNU GPL v3), que está disponible en formato .deb, .rpm, .exe para Windows de 32 bit (anque funciona sin problemas en 64 bits), así como o código fuente. Ubuntu Os usuarios de Ubuntu Quantal Quetzal, Precise Pangolin, Oneiric Ocelot e Natty Narwhal poden instalar a aplicación facendo uso de PPA, aunque deben ter en conta que a versión instalada por esta vía non se considera estable. Para a proba instalei dende PPA e tal vez os problemas que tuven veñan de aquí, anque non teño a certeza e sí a solución. Instalando desde o terminal vía PPA:      sudo add-apt-repository ppa:george-edison55/nitroshare      sudo apt-get update      sudo apt-get install nitroshare Windows A instalación en Windows require a descarga dun executable duns 5 MB, executar o asistente de instalación (con “siguiente”, “siguiente”, “siguiente”,… ) e abrir o firewall, ben de forma manual, ben a primeira vez que salte o aviso deste. En Ubuntu tamén hai que executar o asistente, co mismo criterio simplista. A medida que se instale en máis máquinas, NitroShare detectará automáticamente a existencia das outras nas que esté funcionando, sexa cal sexa o sistema operativo. Asistente de instalación de NitroShare (Haz click en una imagen para ampliarla) Funcionamento de NitroShare Unha vez instalado NitroShare teremos un widget no escritorio que contempla o acceso xenérico ás máquinas que teñan o programa en execución. Tamén podemos crear un, denominado “share box”, independente pra cada equipo. Cuando queiramos enviar arquivos sólo temos de arrastrar ao widget o que queiramos enviar… e listo. En Windows, ademáis da posibilidade de arrastrar e soltar sobre o widget os arquivos, NitroShare se integra na bandexa do sistema, desde onde podemos executar a misma acción previa selección dos ficheiros ou cartafois a enviar. En Ubuntu, además do widget dispomos de integración na barra do sistema e o menú contextual que se abre ao pulsar co botón dereito do rato sobre un arquivo ou cartafol dentro de Nautilus. Opcions de configuración Aconfiguración de NitroShare é idéntica nos dous sistemas operativos, e accede-se a as diversas opcions mediante o menú “Settings”, aloxado na icona que se crea na bandexa do sistema cando o programa está en execución. Disponemos de cinco lapelas: General, Apariencia, Notificaciones, Seguridad e Red. Coas seguintes opcions: General: Nome do equipo. Directorio destino. Cargar ao inicio (na proba non funcionou). Comprimir archivos mediante zlib para aforrar ancho de banda. Calcular a suma de comprobación para asegurar que o arquivo se comparte intacto. Apariencia: Aquí únicamente podemos elixir a dominante de cor (clara ou oscura) da icona que se instala na bandexa do sistema. Notificaciones: Nesta lapela podemos configurar os avisos que recibiremos si un equipo se une á rede ou a abandona, cando recibamos arquivos ou se produzcan erros. Seguridad: Aceptar arquivos de forma automática. Aceptar arquivos que verifiquen unhhha expresión regular que se pode determinar nunha caixa habilitada ao efecto. Avisar sempre que se reciba un arquivo. Non aceptar ningún arquivo. Red: Esta é a parte máis delicada para axustar si non se teñen conocimentos bastantes. Ademáis de poder elixir a interfaz de red, se pode axustar porto (broadcast), interval en milisegundos, tempo pra pechar a conexión en segundos e porto TCP. Opcions de configuración de NitroShare (Fai click nunha imagen para ampliarla) Conclusions sobre a aplicación NitroShare, a pesar do estado tan tempran do programa, cumple sua función sin tacha. Realiza unha tarefa moi habitual nunha rede local de forma sinxela, simplificando a tarefa ao máximo. Hasta no hace mucho tenía problemas enviando ficheros grandes, aunque el bug ya se ha corregido. En una de las pruebas he enviado desde Windows a Ubuntu una imagen ISO del tamaño de un CD y se ha copiado en el portátil sin mayor problema. El inconveniente lo presenta con nombres de fichero (o carpetas) largos que contengan espacios, al traspasar archivos entre Windows y Ubuntu o viceversa. Entre máquinas con el mismo sistema operativo no. Supongo que se arreglará en próximas versiones porque todo parece indicar que no han tenido en cuenta la forma distinta en que los dos sistemas operativos manejan esas cadenas de nombres. Web | Descarga